drogi oddechowe

См. также в других словарях:

• oddechowy — «dotyczący oddechu, oddychania» Narządy, organy oddechowe. Ruchy oddechowe klatki piersiowej. ∆ Tlenowy aparat oddechowy «aparat umożliwiający oddychanie dawkowanym tlenem sprężonym w butli stalowej, stosowany np. w lecznictwie, lotnictwie,… …   Słownik języka polskiego

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

• śluzówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. śluzówkawce; lm D. śluzówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} cienka, unaczyniona, pokryta śluzem błona, wyściełająca niektóre narządy (m.in. przewód pokarmowy, drogi oddechowe, drogi rodne); błona śluzowa : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• aspergiloza — ż IV, CMs. aspergilozazie, blm wet. med. «grzybica, choroba wywoływana przez grzyb aspergillus (kropidlak), występująca najczęściej u zwierząt, szczególnie u ptaków dzikich i domowych, atakująca ich drogi oddechowe i wole; bywa spotykana u… …   Słownik języka polskiego

• błona — ż IV, CMs. błonanie; lm D. błon 1. «cienka, zwykle elastyczna, czasem przezroczysta tkanka spełniająca określone funkcje w żywych organizmach» Błona podniebienia miękkiego. Błony skrzydeł motyli, ptaków. Błony pławne ptaków pływających. Błona… …   Słownik języka polskiego

• chlorocyjan — m IV, D. u, Ms. chlorocyjannie, blm «związek organiczny, chlorek kwasu cyjanowego, bezbarwny gaz o silnym zapachu, drażniący spojówki i drogi oddechowe; używany jako bojowy środek trujący» …   Słownik języka polskiego

• dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… …   Słownik języka polskiego

• gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden …   Słownik języka polskiego

• gazowy — I przym. od gaz (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Paliwo gazowe. ∆ Butla gazowa «stalowa butla do przechowywania i przewożenia gazów skroplonych lub sprężonych» ∆ Komora gazowa a) «urządzenie służące do dezynfekcji za pomocą gazu» b) «w… …   Słownik języka polskiego

• luizyt — m IV, D. u, Ms. luizytycie, blm chem. «związek chemiczny zawierający arsen i chlor, w stanie czystym bezbarwna oleista ciecz o zapachu pelargonii; bojowy środek trujący powodujący oparzenia skóry i atakujący drogi oddechowe; rosa śmierci» ‹od… …   Słownik języka polskiego

• maska — ż III, CMs. maskasce; lm D. maskasek 1. «osłona twarzy w formie twarzy ludzkiej lub pyska zwierzęcego, występująca także jako motyw zdobniczy; zasłona z otworami na oczy kryjąca całą twarz lub jej część, stosowana również w teatrze, zwłaszcza w… …   Słownik języka polskiego